Skip to main content

My best fren's wedding

"My best friend's wedding" Wow! the best title I could think of for this posting. But of course the plot of the story would be different. Otherwise, I might be in a big trouble..hehe. Enough of that. To Nini & Akbar, again congratulations! May Allah bless both you, happily ever after, hingga ke anak cucu dan cicit..as well as dunia akhirat. Amin.

Behind the scene: I went through a horrible nite, the nite where I supposed to travel back to Penang. What happened? Huhu...kena tinggal bas. Bas pukul 11 pm. So I took ERL from Putrajaya to Bandar Tasik Selatan at 10.05 pm. Sampai la kat situ pukul 10.20 pm. Tetiba rasa nk ter..., so I rushed to ladies. By the time I was walking from ERL station to LRT station I saw the train just passed. It was 10.28 pm like that. So tak apa lah, beli lah tiket kat kaunter. Tanya dkt kakak tu, LRT setiap berapa minit. Dia kata 10 minit. So, rasanya 10.40 pm train akan dtg. Tunggu punya tunggu, tetiba perasaan cuak mula menerpa. Dah nk dkt 10.45 baru la train sampai. Huwaaa..I have only 15 minutes. Memang menakutkan, dunno if I could make it. 4 more stations to go. Dalam train tu pulak sesak dgn warga asing, membuat bising. Bengkek pulak rasanya hati..hehe. Dah la org tgh cuak ni, diorang ni bising2 pulak.

Sesampainya kat stesen Plaza Rakyat, I walked (half way running) with all my hearts. I managed to be at the Bus Platform at 11.02 pm. Saw a bus, but.........it was not mine. I asked driver bas tu, katanya " Bas ke butterworth dah lama bertolak ke Jln Duta" What? " Tapi bang, baru pukul 11.02 minit je ni" Kata abang tu lagi " Dah lepas pukul 11 dah, cepat2 pergi amik teksi. Nanti kita call bas tu, tahan dia kat sana". Apalagi, sepantas kilat, I ran out of the platform, looking for a cab.

"Pakcik, nak ke Jln Duta" tercungap2.

"RM20" kata pakcik cab tu.

"Takpa lah pakcik, saya dh kena tinggal bas ni. " Melompat terus ke dalam teksi.

"Sebenarnya kena ikut turn ni" kata pakcik tu lagi. Mungkin dia maksudkan, naik teksi kena ikut giliran. Huh..tak kisah la pakcik oi walaupun saya tau pakcik cekik darah!

"Pakcik sempat tak ni sampai dalam 10 minit?"

"Sempat. Bas tu mesti tunggu orang. Mesti 11.20 pm baru gerak". Dengan konpidennya.

" Ehhh..mana pulak tiket bas ni. Tadi ada???" Panik. Ya Allah, dah kalut2 mcm ni, semua benda hilang. Teraba-raba dalam gelap.

"Eh tadi pakcik nampak kat tangan" Terus di bukanya lampu kereta.

"Ada pun." Tercampak kat dlm beg plastik kasut (kasut bawak balik nak pakai esok). Sabo je la!

Pakcik teksi tu pun turunkan lah saya kat stesen bas tu. Betul2 atas platform bas. Tiba2 saya disapa oleh seorang lelaki beruniform bas Trans.

"Haa..ni ke yang kena tinggal bas kat pudu tadi" Dia menegur.

"A'aa" Sengih macam kerang busuk sambil mata meliar mencari bas.

"A'aa..A'aa.." Katanya, mengajuk respon saya. Tapi saya sengih juga. Sebab saya tau saya bersalah.

"Bas dah pergi dah pun" Sambungnya. Muka toya (maksud: muka tak dak perasaan).

"Haaa??? Betul ka?" Keciwa, nak menangis, panik dan semuanya lah saya rasakan masa tu!

" Hehe..takdelah, bas tu tak sampai pun lagi. Pegi la tunggu kat dalam dulu. Awat yang lambat tu?" Katanya. Mungkin tak sampai hati setelah melihat muka saya yang dah kehijauan.

"Salah bajet time..hehe". Gelak pura-pura. Dlm hati tuhan je tau. Sempat lagi tu, dah la tadi tak cukup nafas, buleh pulak dia buat lawak kat situ......huwaaaaaaaaaaa...sedih tau! Kalau saya pengsan kat situ, dia jugak yg kena CPR kan. Haihh.. Apa-apa pun terima kasih lah atas timbang rasa syarikat bas tu.

Kemudian, tak sampai 5 minit bas pun sampai. Adui lah, letih sungguh. Letih badan dan letih perasaan. Sedar2 dah kat Jawi. Telefon ayah mintak amik. Pagi 1 Nov 2008, nini dan akbar datang amik kat umah. Dua orang member akbar pun turut sama. Min, pengapit lelaki and Pijan, org kanan pengantin lelaki. Make up kat Sg. Petani, lebih kurang 20 minit perjalanan dari tempat kami. Tak sia-sia pegi jauh2..'Fasha Sandha' yang make-upkan. Tapi memang cantik. Sblm start make up tu, dia pun tanya la. Nak buat style hindustan ka style english. aduih nk tergelak pulak hehe. Tp for sure la nini pilih English style. Tp sentuhan Fasha tu memang cantik. Nini memang cantik! Pukul 2 pm, majlis persandingan bermula. Terkial-kial juga la jadi pengapit nih, mujur pengapit lelaki tu dh ada experience. Dia la yg kasi2 signal sket nk buat apa2 yg patut. Alhamdulillah, semuanya berjalan lancar. Minggu ni nak pergi kenduri belah KL pulak dgn cik Mila.

P/S: Photo courtesy by Ismail Rafique

Comments

RieNa said…
hrp2 cptlaa jodoh ayu lps jd pengapit ni..

tgk mcm pah,lps jd pengapit i terus ada yg berkenan tau!!
Rahayu Niza said…
amin riena...hehehe..pah tak lama lagi dah tu
only me... said…
sib baik la tak kena tinggal bas..heheh..
Rahayu Niza said…
memang kena tinggal la tu hehhe...tapi lucky me!
na-nee-no said…
cerita ini seperti cerita lebih kurang sama macam cerita nani tersalah stesen bas kat kelate dulu... huhuhu
Rahayu Niza said…
heheh..nani lagi adventure kot..tumpang pakcik naik moto kan..hihihi
tu dia...
memang leh takdak nafas tu...

ayu...

dia buat kaler pink la..pink ngan hijau lak tu...sama la....

huhuhuhuhu...
Rahayu Niza said…
heheh ala sha...kenduri lain2..hihihi
Thanoojaa said…
hiee.. were u the one i met at nini's hse? i guess u took the pic of me an nini at her room...
Rahayu Niza said…
hi thanooja..if u didn't mean the cameraman, yes..it was me hehehe..the bridesmaid..thanks for visiting my blog

Popular posts from this blog

Breaking Fast @ The Coast, Alamanda Putrajaya

I was so excited that Sunday evening. Maklum la, lama tak jumpa member2 MBA. Really miss all those good old days with you guys. Most of us already completed the course and struggling with our thesis project right now. Ada jugak yg dah siap .. huhu caya la! Actually gathering ni dah beberapa kali ditunda sebab ramai yg tak dapat dtg before. Finally, everyone agreed to meet on Sept, 30. Reached Alamanda earlier than anyone else, I guessed. Nobody was at the restaurant yet. Sementara nak tunggu semua org datang , pegi la check our reservation dgn waiter kat situ Hmm .. menarik jugak . Nice and strategic location. 15 minutes passed. Started to sms those who'd confirmed to come. Mane sumer org nih? At the end, there were only 5 of us. Me, Kak June, Kak Gee, Maz and wife - Madiha and their little cute baby boy. Huhu kinda of upset but it's ok . We enjoyed the little gathering. Thank you Maz for treating us all :)

Manjalara: The End

Finally, abis jugak citer Manjalara @ TV3 tu . Sapa yang layan tu tau la... hehe . At first, I thought it was like a typical Malay drama yang biasanya stereotype jer jalan citernya . But this one, I have to admit it's quite different walaupun some of the scenes ada gak la yg tak berapa logik . For those yang tak tengok , cerita ni mengisahkan seorang gadis yang plain, sgt chubby and adorable by all people around her known as Manja , suddenly transformed into a beautiful lady, Lara but full of hatred because she believed she was betrayed by her boyfriend. At the same time she was planning a revenge, to defeat her evil aunt, Sahara. Sahara, who was happened to be her boyfriend's mom too, had killed her parents, aunty and all people who tried to protect Manja. At the end, things did not turn as what she had expected. Selain watak Manja , really love to see watak Auntie Zaza . Comel sangat .. notty but sweet! Moral of the story, free yourself from hatred

Women are stupid?

Woo woo..hold on girls. Don't get so emotional. It a question mark, not a statement. This topic actually came out of my head when I was watching Bulletin Utama while having my dinner this evening (Bad habit for those on diet: Eating while watching tv ). A girl, at K. Terengganu wanted to jump from a hotel roof after an argument with her boyfriend. This fellow scolded her for not telling him that she went back to her hometown ( Kes merajuk ler ni lepas kena marah ). Why arr...some women like to do stupid things like this. A 'self- destruction ' I would say. Why did she choose to kill herself instead of killing the guy that broke her heart? Kill him first la, then only kill your self (Ada berani ?). Huhuh ...I'm just kidding guys! Actually my point here is, why do you want to hurt your self. He won't lost anything. He could find another new girl friends. And you? Buried underground. I remember during my school time, my ustaz said, those who committed suicide